Sól og sæla fyrir vestan

Erfitt að velja efstu myndina á færslu dagsins; svo margar sem komu til greina úr ferðinni okkar vestur 9.-13. ágúst. Þingeyrin kúrandi undir Sandafellinu hafði vinninginn, ekki síst vegna þess hvað sólin perlaði fallega á Dýrafirðinum þegar við stímdum frá landi á Arnari ÍS í fyrstu veiðiferð yðar einlægrar í tja...nokkur ár að minnsta kosti.

Aflinn var reyndar ekki mikill; mér tókst að húkka eina ýsu sem varla dugir upp í nös á ketti en skipstjórinn faðir minn landaði þremur slíkum og þremur gulum.

Jæja, við fórum alla vega ekki heim með öngulinn í rassinum og ég náði þó nokkrum fallegum myndum, meðal annars þessari af Snúði við stýrið á Arnari ÍS, á fullri ferð í land eftir túrinn.

Við vorum heldur fengsælli í berja- mónum útí Meðaldal þar sem við mokuðum í föturnar aðal-bláberjum, krækiberjum og lýsiberjum (en fyrir þá sem ekki vita hvað lýsiber eru skal þess getið að þau eru kolsvört bláber sem vaxa á ljósgrænu lyngi og bera því sannkallað öfugmælaheiti).

Skottan tíndi reyndar mest í botnlausu tunnuna á milli þess sem hún endasentist um móana og uppfyllti hopp-og-hlaup-kvóta dagsins og gott betur.

P.S. Vil að fenginni bæði eigin reynslu og foreldra minna láta þess sérstaklega getið við þá sem hugsa sér vestur á firði að óhætt er að bæta alltaf 3-4 stigum við hitatölurnar í Dýrafirðinum hjá Veðurstofunni og sleppa því að taka mark á regndropum á kortunum!