Um smáfiskadráp og Prins Póló

Eldaði ýsu í kvöld og leið eins og ég væri samsek í barnamorðum. Þvílíkar sardínur, þessi ýsa úr stórmarkaðinum! Tólf flök þurfti fyrir okkur fjögur, alls 600 grömm - ég er ekki að ýkja! Og ekki nóg með það heldur kunna Skotar ekki að flaka fisk. Allur fiskur er flattur eins og saltfiskur, þannig flökin hanga saman á uggunum. Svo að ég mátti gjöra svo vel og skera af þessum títlum uggabein beggja vegna og plokka örsmáan beinagarðinn úr (hefði átt að nota flísatöng auðvitað) tólf stykkjum. Varla hægt að segja að þessi grey hafi verið nema rétt komin af klakstiginu.

Það er ekki að furða þótt fiskur sé rándýr í landi Betu drottningar þegar svona er komið á fiskimiðum Evrópusambandsins. Sveiattan. En maðurinn lifir ekki á kjöti einu saman. Svo að maður verður nauðbeygður að taka þátt í ósómanum, býst ég við. Nema pabbi og mamma komi með almennilegan fisk að vestan þegar þau koma til okkar í heimsókn eftir páska. Spurning með tollinn, náttlega...

Talandi um mat - við fórum á Þorrablót Íslendingafélagsins í Skotlandi á laugardaginn, í hliðarálmu kirkju St. Mary í miðbænum og skemmtum okkur alveg hreint ágætlega. Þorramatur (mínus súrmatinn), fjöldasöngur (eitt lag), Hafnarfjarðarbrandarar veislustjóra (margir), minni kvenna og karla, brennivín og diskótek með stuðmannamúsík á eftir. Mitt fyrsta Þorrablót. Og Katrínar vitanlega. Harðfiskurinn var ótrúlega góður sem og sviðin en eftirmaturinn toppaði allt sem á undan var komið og ég fékk næstum því heimþrá: Prins póló fyrir alla! Nammi namm!

p.s. Það er fullt af myndum frá blótinu (og af okkur) á heimasíðunni hennar Gunnellu sem var þar ásamt sínum manni, og tók myndir í gríð og erg, m.a. fyrir okkur því rafhlöðurnar klikkuðu í vélinni hennar Katrínar. Get af einhverjum ástæðum ekki hnuplað þeim til birtingar hér. Kannski er Gunnella með þjófavörn...