Ekkert að sjá...

Það eru sem sagt orð dagsins; það er ekkert að sjá í kolli prinsins hugrakka, segja læknavísindin, klárlega enginn vöxtur í drekanum og ekkert hægt að greina á segulómunar-myndunum frá í gær nema stóra holu í vinstri kantinum eftir prófessorinn Whittle og aftan við hana eilítinn skugga sem gefur til kynna lítils háttar örvef eftir skurðaðgerðina.

,,Betri útkoma en maður hefði þorað að vona miðað við það sem á undan er gengið," sagði læknirinn og brosti út að eyrum. ,,Þetta hljóta að vera algjörir snillingar þarna í Edinborg."

Svo útskýrði hann fyrir okkur á ástkæra ylhýra málinu hvað myndirnar sýndu, já eða sýndu réttara sagt ekki. (Mikið var nú gaman að tala við lækni sem talar íslensku!) Mjög ört vaxandi heilaæxli kemur sér upp eigin æðakerfi til að ná sér í meira blóðmagn til næringar og til að greina hvort slík þróun hafi orðið er sérstöku litarefni sprautað í æðarnar prinsins fyrir heilamyndatökuna; skuggaefni sem á að safnast þar fyrir sem mikið blóð fer um og gefa þannig til kynna svæði í æxlinu sem væru í vexti.

Ekkert slíkt kom fram á myndunum og á læknirinum jafnvel að skilja að illmögulegt væri að sjá hvort eitthvað væri yfirleitt eftir af þessum hlúnk sem sást fyrir þremur mánuðum úti í Edinborginni. Hann vildi þó ekki fullyrða neitt þar um fyrr en hann hefði átt orðastað aftur við röntgenlækninn sem les úr myndunum og ber saman við þær fyrri.

Doktorarnir úti höfðu sagt okkur að í skurðaðgerðinni í janúar hefði tekist að fjarlægja um eða rétt yfir helming af æxlinu, sem mældist fyrir aðgerð 7.7 sm. á lengd og um 4 sm. á þverveginn. Í myndatökunni í júnílok, þremur mánuðum eftir lok geislameðferðarinnar, tjáðu þeir okkur að það sem eftir væri hefði ekki skroppið neitt saman af geislunum en ekki væri útilokað að það ætti eftir að gerast á lengri tíma.

Önnur skýring á því að æxlismassinn var sá sami og eftir aðgerð væri sú að geislarnir gerðu aðallega út af við krabbafrumur í örri fjölgun, þ.e. af 3.-4. gráðu og góðar líkur væru á að það sem eftir hafi orðið eftir aðgerðina hafi aðeins verið af 2. gráðu, sem vex miklum mun hægar. Nú segir doktorinn Jakob okkur hér heima að það geti nú alveg gerst að geislar vinni á 2. gráðu frumum líka, þannig að nú bíðum við frétta af samtali hans við röntgenlækninn, sem verður í næstu viku og fáum að vita hvort það hafi hreinlega orðið kraftaverk á síðustu þremur mánuðum.

Sem væri þá ábyggilega, auk geislanna, að þakka ómældu áti á dýrfirskum aðalbláberjum undanfarnar vikur, að kona tali nú ekki um bætiefna-apótekið sem hún ber nokkra ábyrgð á ;o) Næsta myndataka er síðan eftir þrjá mánuði og þannig verður það haft á næstunni, myndataka á þriggja mánaða fresti, og síðan væntanlega teygt upp í sex mánaða millibil með tímanum.

En hvort sem af drekanum er nú sýnilegt röntgenaugum helmingurinn sem fyrr, halinn, bara litla tá eða jafnvel ekki neitt þá er staðan að minnsta kosti sú að ,,sjúkdómurinn er óvirkur" eins og læknirinn tók til orða; enginn krabbameinsvöxtur er í gangi og við erum að springa af hamingju :o)

Minn heittelskaði hélt upp á daginn með því að kaupa sér nýja fartölvu í staðinn fyrir garminn sem hefur verið að gera honum lífið leitt með bilirísvesini um langt skeið, og fékk þá sér til mikillar ánægju annan happdrættisvinninginn á einum og sama deginum: Oní fartölvukassanum var pakki með fimm ,,echte Mozart" súkkulaðikúlum fylltum með marsípani. Hann er nú bæði í súkkulaði-og gleðivímu...