Ekkert hnu með það!

Hef alltaf haldið að femínistinn ég sæi um helming allra húsverka hér á heimilinu. En sé nú að það byggðist á sælum misskilningi.

Það sem hefur verið á minni könnu fram að þessu er að elda þrisvar í viku, þrífa annað baðherbergið á laugardögum og stuva af svona eftir hentugleikum.

Björgvin hefur, auk þess að elda líka þrisvar í viku (heimasætan sér um mánudaga), ryksugað og skúrað á báðum hæðum á laugardögum, farið út með ruslið á hverju kvöldi, sett út endurvinnslubalana út á stétt á tilteknum dögum (sem ég veit ekkert hverjir eru), farið með flöskur í endurvinnslugáminn, sett í þvottavél á hverjum degi, hengt upp, tekið saman og gengið frá þvottinum inn í skáp, poppað fyrir okkur 2-3 í viku fyrir sjónvarps-og vídjógláp, (dáldið mikið, ég veit, en popp er betra en nammi!), séð um að skipta um perur (sem fara alltaf allar í bunu?!), gert við allt sem bilar (raftæki, brotnir hlutir, kyndingin), gert tossalista fyrir vikuinnkaupin, verslað í matinn á netinu, keypt Scotsman og croissant fyrir okkur um hádegisbilið hjá kaupmanninum á horninu, baðað Skottuna á kvöldin, farið með hana á leikskólann og sótt hana oftast líka, lesið fyrir hana kvöldsöguna, trekkt gömlu afaklukkuna á sunnudagskvöldum og, og, og....

Það má eiginlega segja að það síðastnefnda sé afar táknrænt fyrir ástandið á heimilinu þessa dagana; afaklukkan stoppuð og sýnir tíu mínútur yfir tíu út í eitt. Yðar einlæg kann vitanlega ekki á gripinn sem er arfur frá Ingimar heitnum og hefur slegið sinn jafna takt frá því að sambúð okkar hjónakornanna hófst.

Það undarlega er að um þó nokkurt árabil tókst mér þó að reka heimili ein og hjálparlaust með tvö börn og það bara þokkalega, málaði og boraði (með eigin borvél!), eldaði, verslaði, ók bíl, þreif og söng eins og hver önnur Mjallhvít (sjá Disneymynd frá '39). Makalaust hvað það er auðvelt og þægilegt að koma sér fyrir svona í umsjá annarra og láta fara vel um sig. En nú er sem sagt veruleikinn annar - svona út næstu vikuna að minnsta kosti, segir prinsinn og hefur engan hug á að lagfæra þetta illilega áberandi misrétti til frambúðar. Við sjáum nú til með það.

Með góðri hjálp hennar Löggu minnar hefur mér tekist að læra á þvottavélina svo að við setjum í vél flesta daga og í gærkvöldi keypti mín bara alveg sjálf í matinn á netinu. Í dag gengum við prinsinn svo saman til pakistanska kaupmannsins okkar á horninu og keyptum bollur og Scotsman; fyrsta útivistin frá því fyrir aðgerð. Hann vildi koma í kapp til baka (!) en ég var nú bara ákveðin, hélt þéttingsfast í handlegginn á honum og gekk á rólegum og jöfnum hraða ,,og ekkert hnu með það," eins og ung frænka mín myndi segja.

Ég ætla að stinga hér neðst inn mynd sem ég tók síðdegis föstudaginn síðasta og hef ekki sýnt ykkur ennþá, og birti núna mest af því að Björgvin furðaði sig á því, þegar ég sýndi honum hana í gær, að ég skyldi ekki hafa skellt henni inn strax (mín með einhverja óþarfa tillitssemi greinilega!) en líka til að hann hafi það fyrir augunum á sér af hverju hann fær ekki að keppa við mig í hlaupum alveg strax...