Þessi heimur...

Mesta sjónvarpsruslefni sem ég hef augum litið hér í Bretlandi er daglegur þáttur sem heitir Trisha eftir stýrunni, og er breska útgáfan af þeirri amrísku ömurð Jerry Springer. Þarna mætir treggáfað fólk með alls kyns þroska- og fíknivandamál til að viðra vandamál sín og fá ,,ráðgjöf" frá áhorfendum í sal.

Vandamálin eru t.d. þau að makinn heldur framhjá, drekkur, beitir ofbeldi, er kynlífsfíkill, stelsjúkur, lyginn og svo framvegis. Hann/hún mætir líka í sjónvarpssalinn þar sem spúsan eys yfir viðkomandi svívirðingum og brestur iðulega í grát eða stendur á öskrum. Áhorfendur taka yfirleitt undir og óþverrinn lekur af skjánum. Ég horfði á brot af þessu með klígju í hálsi um daginn og fylltist myrku vonleysi um framtíð mannkyns.

Fleiri þættir af álíka tagi eru á öðrum stöðvum og hér er ágæt grein sem lýsir því að sjónvarpsdagskráin breska sem er í boði á daginn sé hreinlega stórskaðleg börnum. Það á örugglega við um fullorðna líka - þó má reyndar ætla að það fullorðna fólk sem horfir reglulega á þessa þætti sé þegar illa skaðað á sál og skert að þroska. Í dag fann ég hins vegar bjartsýnina á ný, þegar ég hlustaði á viðtal á BBC 2 við Lundúnabúa sem í fyrra tók til við að læðast út seint á kvöldin vopnaður blómlaukum, runnum og skóflu og gróðursetja hvers kyns plöntur hvar sem honum sýnist ástæða til á vanræktum svæðum sem talist geta almenningseign, s.s. umferðareyjar og eyjar inni í hringtorgum, skikar sem enginn hirðir um en milljónir hafa fyrir augunum á hverjum degi.

Hann sagðist því miður ekki eiga neinn garð sjálfur en vera mikill áhugamaður um garðyrkju og með þessu móti slær hann tvær flugur í einu höggi; notar sína grænu fingur og fegrar heiminn.

Fjöldi fólks hefur farið að dæmi hans og gerst það sem nú kallast ,,Guerrilla Gardeners", skvett úr fræpokum á eyðilegar umferðareyjur, jafnvel sett grænmeti í moldarbeð sem enginn hefur áður sinnt um og stungið niður páskaliljulaukum hist og her, eins og sjá má á heimasíðunni sem þessi snillingur heldur úti.